
Ama 20 Aralık
günü, düştü içime bi korku!!! Yahu, kesin kopacak kıyamet.. Hissediyorum..
Dedim, tamam, yatıcaz.. Ama kalkmıycazzz.. Ya da daha kötüsü kalkıcaz ama
Hollywood filmlerinin en efektlisinden bir sahneyle “Allahım sana geliyorum!!” diye filmi koparıcaz! Annecimi, babacımı
aradım, helalleştim falan. İsa’nın Son Yemeği hesabı, o gece kendimi bir
İtalyan restoranına attım.. Yedim Allah, yedim.. Öyle bi yemişim ki, şiştim de
şiştim. Kendi kendime dedim ki “Katakulli,
Allah belanı vermesin! Olur da yarın kıyamet koparsa tüm beşer hep beraber
öleceksiniz. Ama eğer kıyamet kopmazsa o kadar çok yemek yedin ki.. Herkes
kalacak, sen öleceksin mide fesadından…”
Neyse ki benim
mide de (mide değil de işkembe desem yeridir) azmetti, hazmetti J 21 Aralık’ta kıyamet de kopmadı. Yırttık
hep beraber sizin anlayacağınız. Artık süper bilinç mi uyanır, foton çağı mı
başlar bilemem. Yokluyorum kendimi… Yok anacım, bende bi değişiklik yok!! Yine
süperim, yine ayrı bir harikayım!!! Yani, eğer diğer insanların süper bilinci
açıldıysa, olsa olsa benim zeka seviyeme gelmişlerdir ki bu da insanlık için
büyük adım doğrusu J
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder